« Mélangeons-nous »
est un ouvrage du philosophe français Vincent Cespedes
paru en 2006. Son
sous-titre est : « enquête sur l’alchimie humaine ».
J’y trouve des
descriptions de rapports humains faussés, envahissants, morbides, « violants »,
que j’ai déjà pu observer autour de moi.
J’y trouve une
analyse de ce que je ressens (de très très positif) quand je prétends, quand je
constate, que mes voyages m’enrichissent. Qu’est-ce que je gagne
effectivement ? Comment se passe l’alchimie du mélange ? De quelles
dispositions est-ce que je fais preuve pour parvenir à rencontrer les
gens vraiment, humainement, profondément, respectueusement, intimement?
J’ai adoré le
contenu, le style et le vocabulaire.
Le contenu est une
analyse attentive et complète des diverses forces en présence quand deux
individus se rencontrent : force, intérêt, attirance, écoute, sympathie,
empathie, mixophilie, peur, recul, angoisse, xénophobie, mixophobie…
Passionnant !
Avec humour,
complicité, jeu, créativité, lâcher prise, tout se passera bien !
Si on recherche les
solidarités transnationales et transidentitaires, tout se passera bien !
Le style est très
précis et souvent innovant, l’auteur dévoie certains idiotismes et crée des
formules percutantes, amusantes. Souvent cru, concret, jamais trivial. Souvent
scientifique voire philosophique, jamais pédant, jamais ennuyeux. Délicieux !
Allez-vous vers
l’Autre avec un pot de fleurs ou un flot de peur ?
Allez-vous vers
l’Autre en le dévisageant ou en l’envisageant ?
Le vocabulaire est
créatif comme on a l’habitude de le faire en espéranto : un substantif
devient soudain adjectif ou verbe… un contraire est soudain inventé selon les
besoins… on est surpris presque à chaque ligne. Jouissif !
L’universel fonds
humain : c’est précisément ce qui m’intéresse et c’est précisément ce qui
est analysé par l’auteur.
« Ni
miksiĝu » estas verko de la franca filozofo Vincent Cespedes
eldonita en
la jaro 2006. Ĝia subtitolo estas « enketo pri homa alkemio ».
Mi trovas en tiu
verko priskribojn de malbonaj homaj kontaktoj, invadaj, malsanaj, perfortaj, kiujn
mi povis observi ĉirkaŭ mi.
Mi trovas en tiu
verko analizon de tio, kion mi sentas (ion tre tre pozitivan), kiam mi asertas,
konstatas, ke miaj vojaĝoj riĉigas min. Kion mi efektive gajnas ? Kiel
okazas tiu alkemio en la miksiĝo ? Kiajn kapablojn mi havas por atingi
renkonton kun homoj vere, home, profunde, respektoplene, intime ?
Mi ŝategis la
enhavon, la stilon kaj la vorttrezoron.
La enhavo estas
atentema kaj kompleta analizo de la diversaj fortoj, kiuj ludas rolon, kiam du
individuoj renkontiĝas : forto, intereso, altiro, aŭskultado, simpatio,
kunsentemo, miksemo, timo, retiriĝo, fuĝemo, angoro, ksenofobio, miksotimo….
Interesega legaĵo !
Kun humuro,
kunsentemo, ludemo, kreemo, malstreĉiĝo, ĉio iros glate !
Se vi esploras pri
transnaciaj kaj transidentecaj solidarecoj, ĉio iros glate !
La stilo estas tre
preciza kaj ofte novema, la aŭtoro elvojigas certajn idiomaĵojn kaj kreas
trafajn formulojn amuzajn. Ofte krude, konkrete, neniam vulgare. Ofte science,
eĉ filozofie, neniam pedante, neniam tede. Frandinda legaĵo!
Ĉu vi iru al la
Aliulo kun tima observo aŭ pozitiva
intenco ? Allez-vous vers l’Autre en le dévisageant ou en
l’envisageant ?
(preskaŭ samaj sonoj
per la francaj vortoj)
La vortprovizo estas
kreema same kiel ni kutimas fari en esperanto : substantivo subite fariĝas
adjektivo aŭ verbo… mala eldiro subite aperas laŭ la bezonoj… la leganto
surpriziĝas preskaŭ sur ĉiu linio. Ĝua legaĵo !
La universala homa
komunaĵo : tio precize interesas min kaj tion precize analizas la aŭtoro.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire